Deep sea water ထုတ္လုပ္ရာ Pana blu ကေနျပန္ထြက္လာၾကၿပီး ေဒၚေဒါက္ျမစ္ (더덕 ) လက္ေတြ႕ တူးေဖာ္တဲ့အေတြ႕အႀကံဳ ရယူႏိုင္ဖို႕ ကၽြန္းအလယ္ မီးေတာင္၀ခ်ိဳင့္၀ွမ္း (Basin) ထဲမွာရွိတဲ့ ေဒၚေဒါက္ျမစ္စိုက္ခင္းဆီသို႕ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တကယ္တန္းစိုက္ပ်ိဳးေရးမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့လူေတြက သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြလို႕ဆိုတဲ့အတိုင္း ပဲ စိုက္ခင္းထဲမွာ သစ္ျမစ္တူးေနၾကတဲ့ အဖြားေတြက အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ေနၾကပါၿပီ။ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႕ အလုပ္ေတာ့လုပ္ႏိုင္ ေအာင္က်န္းမာေနၾကတုန္းပါပဲ။ စိုက္ခင္းမေရာက္ခင္ သစ္ပင္ရိပ္ေလးမွာ အူလြန္းဒိုျမိဳ႕ေတာ္၀န္က ႀကိဳေရာက္ၿပီး ေစာင့္ ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ႀကိဳဆိုေၾကာင္းနဲ႕ ၀မ္းသာေၾကာင္း သူတို႕အူလြန္းဒိုကၽြန္းက ခုထိ untouched beauty ျဖစ္ေနေသးတဲ့အေၾကာင္း green island ျဖစ္ေနေသးေၾကာင္း ဂုဏ္ယူစြာေျပာျပပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဒၚေဒါက္ေဖ်ာ္ ရည္နဲ႕ ဧည့္ခံပါတယ္။ တစ္မနက္လံုးေတာင္ေပၚေတြတက္ၾက ေနပူထဲမွာေလွ်ာက္သြားထားၾကတာကတစ္ေၾကာင္း မနက္စာမစားခင္ေလး ဆာဆာနဲ႕ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ေဖ်ာ္ရည္ေလးက အေတာ္ကို ေသာက္လို႕ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ အရသာကလည္းတကယ့္ကို unique taste ေလးပါ။ သစ္ျမစ္ကိုလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ႀကိတ္ထားေတာ့ သစ္ျမစ္နဲ႕ေမႊး ေမႊးေလးနဲ႕ ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလးဆိုေတာ့ တကယ့္ကိုလန္းဆန္း အေမာေျပသြားခဲ့ပါတယ္။
သစ္ျမစ္ေတြမတူးခင္ အပင္ေတြကို ဓါးနဲ႕ရမ္းၿပီးရွင္းထားၿပီးမွ အမ်ိဳးသားေတြက သစ္ျမစ္ေတြရွိမယ့္ေနရာေတြကို ခက္ရင္း ခြနဲ႕လိုက္ဆြေပးပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွ အဖြားတို႕က လက္ကိုင္ တလပါေကာ္ေလးေတြနဲ႕လိုက္ဖြ လိုက္တူးရပါတယ္။ အျမစ္ေတြကို မထိုးမိေအာင္သတိထားရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ လက္ေတြ႕လုပ္ခ်င္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြက လက္ေတြ႕ လုပ္ၾက တူးၾကည့္ၾကပါတယ္။ အျမစ္အရြယ္အစားအမ်ိဳးမ်ိဳးအလိုက္ေစ်းရပါတယ္။ စာေရးသူကိုင္ထားတဲ့ အရြယ္ေလာက္ ဆို ၀မ္တစ္ေသာင္းေလာက္တန္တယ္ေျပာပါတယ္။
စိုက္ခင္းကတက္လာတာနဲ႕ ေန႕လယ္စာစားမယ့္ေနရာေလးကိုေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္းမွာ ဒီေနရာကပဲ မီးေတာင္ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းလြင္ျပင္ျဖစ္တာမို႕ ေျမေနရာက်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ေလးေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ တင္ပလင္ေခြထိုင္ၿပီး ကိုရီးယားစတိုင္စားေနၾကတာကိုေတြ႕ရတာလည္း သေဘာက်စရပါ။ ျမန္မာ့ဓေလ့နဲ႕သြားတူေန တာကိုး။ ေက်ာင္းသားေတြအဖြဲ႕ကေတာ့ ၾကိဳတင္မွာထားတာမို႕ သီးသန္႕ အခန္းထဲမွာပဲစားခဲ့ရပါတယ္။ အျပင္မွာ ေလေကာင္းေလသန္႕ေလးရွဴရင္း သဘာ၀ေလေအးေလးနဲ႕ စားလိုက္ရရင္ ပိုေကာင္းမွာပဲလို႕ေတြးမိခဲ့ပါေသးတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက ခရီးထြက္လာတဲ့ေက်ာင္းသားေတြလည္း ေရာက္လာၾကလို႕ ဆိုင္ေလးက ျပည့္ ၾကပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုရီးယားမွာက မူႀကိဳကေလးကစၿပီး မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း သား အရြယ္စံု အဖြဲ႕လိုက္ ခရီးသြားၾကပါတယ္။ စာေရးသူတို႕ ကိုရီးယားေရာက္ကာစ ၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာမွာ ကစားကြင္း တစ္ခုကိုေက်ာင္းကလိုက္ပို႕ေတာ့ ဒီေလာက္ အႏႈတ္ေရာက္ေအာင္ေအးေနတဲ့ ေဆာင္းမွာ မူႀကိဳကေလးေလးေတြက သူတို႕ဆရာမေတြနဲ႕ ခရီးထြက္လာၾကတာျမင္ရလို႕ အံ့ၾသမဆံုးျဖစ္ေနခဲ့တာကို အမွတ္ရမိပါေသးတယ္။ အရြယ္စံု ခရီးသြားျခင္းအရသာနဲ႕ ဗဟုသုတေတြကို ရွာမွီးၾကတာ အတုယူစရာပါ။
ေအာက္ကဓါတ္ပံုမွာပါတဲ့ အရံဟင္းေတြထဲက အနီေရာင္ဟင္းလ်ာက ေစာေစာက ကိုယ္တိုင္သြားတူးခဲ့တဲ့ ေဒၚေဒါက္ ကင္မ္ခ်ီပါ။ သူတို႕ကေတာ့ ရွိသမွ်ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကို ဂိုခ်ဴးဂ်န္းလို႕ေခၚတဲ့ Korean pepper paste နဲ႕နယ္ၿပီး Kimchi လုပ္လုိက္ၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကင္မ္ခ်ီအမ်ိဳးေပါင္း ၁၃၀ ေက်ာ္ရွိတယ္ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။
ေန႕လယ္စာလည္းစားၿပီးေရာ ဒီေန႕ေန႕လည္ပိုင္းမွာ သြားၾကမယ့္ေနရာက အေတာ္ပင္ပန္းမွာျဖစ္တာမို႕ ညဖက္ Concert လည္းၾကည့္ၾကဦးမယ္ဆိုေတာ့ မိမိခံႏိုင္ရည္နဲ႕ ခ်ိန္ဆၿပီး ေန႕လယ္အစီအစဥ္ကို မလိုက္ပဲ ညေနမွ စတိတ္ရိႈး ၾကည့္မယ့္သူေတြကို အခန္းမွာျပန္နားေနဖို႕ အေဆာင္ျပန္ပို႕ေပးမယ္လို႕ေျပာပါတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားက အခန္းမွာ ျပန္နားဖို႕ လက္ေထာင္တာမို႕ ထမင္းစားၿပီး ဟိုတယ္ကို အရင္ေမာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနခဲ့မယ့္သူေတြကိုခ်ၿပီး စာေရးသူ တို႕ ကြန္မင္ဒို လက္ေရြးက်န္တပ္ဖြဲ႕ပဲ 약수 (ယာ့ဂ္ဆူ=ေဆးဖက္၀င္ေရ သို႕ စိမ့္စမ္းေရ) ရွိတဲ့ view point ကိုတက္မယ္ ဆိုခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အူလြန္းဒိုမွာ ေလးလံုးေျမာက္ေတာင္ကိုစတက္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ Cable car စီးၿပီးသြားမွာဆိုေပမယ့္ အဲဒီ Cable car စီးရမယ့္ေနရာကိုေရာက္ဖို႕တက္ရတာ လွ်ာကိုထြက္ေအာင္ေမာပါတယ္။ လမ္းမွာ မတ္ရပ္ ဗုဒၶဆင္းတု တစ္ဆူကိုလည္း သပၸါယ္စြာဖူးေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ သစ္သားနဲ႕လုပ္တဲ့ပစၥည္းေလးေတြေရာင္းတဲ့ေစ်းတန္းေလးကလည္း ပုပၸါးကေစ်းတန္းေလးနဲ႕ အေတာ္ဆင္တာမို႕ ပုပၸါးျခံမွာ ၀န္ထမ္းလုပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ဘ၀ေလးကို အမွတ္ရမိေစခဲ့ပါေသးတယ္။
Cable Car စီးရမယ့္ေနရာကို ေခၽြးသံရႊဲရႊဲနဲ႕ေရာက္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ အသြားအျပန္အတြက္ လက္မွတ္က ၀မ္ ၇၅၀၀ ပါ။ စီးရတဲ့အခ်ိန္ေလးက ငါးမိနစ္ေလးပဲၾကာပါတယ္။ အေပၚကေနဆီးၾကည့္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက ေတာ္ေတာ္ေလး လွတာ မို႕ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ၿပီး အခုေလထဲမွာေရာက္ေနတုန္း ဘယ္သူ႕ကိုဖုန္းဆက္ၾကြားမလဲစဥ္းစားလိုက္ေတာ့ စာေမးပြဲၿပီးေန ၿပီျဖစ္တဲ့ ေဒၚယုေလးပဲေခါင္းထဲေပၚလာလို႕ လွမ္းၿပီး ဖုန္းဆက္ရင္း ႏႈတ္ဆက္ၾကြားေလး ၾကြားခဲ့မိပါေသးတယ္။ ကိုယ့္ အစ္မႀကီးကို အထာေတြသိ နားလည္စြာနဲ႕ သီးခံေပါင္းသင္းေပးၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြအားလံုးကို အျမဲသတိရေန မွာပါ။ ၾကြားတာထက္ ကိုယ္ေရာက္သလို ကိုယ္သြားသလို ကိုယ္စားသလို သြားေစခ်င္ စားေစခ်င္တဲ့ေစတနာက တကယ့္ကို bottom of my heart ကလာတဲ့ ေစတနာအမွန္သာျဖစ္ပါတယ္။
Cable car နဲ႕တက္လာၿပီး ေတာင္ထိပ္ေရာက္သြားေတာ့ observatory ေရာက္ဖို႕က ေတာင္တက္/ဆင္းလုပ္ရျပန္ပါ ေသးတယ္။ လာထား တက္ထားမယ္ဆို သြားလိုက္ၾကေတာ့လည္းေရာက္သြားတာပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ရႈခင္း ၾကည့္တဲ့ေနရာေလးေတြကို အဂၤလိပ္ လို view point လို႕ေခၚၾကေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ Observatory လို႕ေခၚ ပါတယ္။ အသြားမွာ အဆင္းပိုမ်ားပါတယ္။ ေျခေထာက္ကို ကုပ္ကုပ္ၿပီးဆင္းရတာ အျပန္ခရီးအတြက္ႀကိဳစဥ္းစားရင္းေပါ့။ view point ေရာက္သြားေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ရႈခင္းကလည္း ေမာခဲ့တာေတြအကုန္လံုးကို ေမ့သြားေစခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း လူေတြ စြန္႕စားၾက အပင္ပန္းခံၿပီးသြားၾကတာကိုးလို႕ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္။ အူလြန္းဒိုကၽြန္းအ၀င္ သေဘၤာဆိပ္ကို လွမ္းျမင္ရတဲ့ေနရာေလးျဖစ္ၿပီး သေဘၤာဆိပ္ကို သဘာ၀က ေတာေတာင္ေတြနဲ႕လွပစြာ ကာရံေပးထား တာကိုေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ေက်ာက္ေတာင္စြန္းေလးေပၚထိ ကုပ္ကပ္တက္ၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ခံေနၾကပါေသးတယ္။ အေရွ႕တီေမာ၊ အိႏၵိယ၊ ပါရာေဂြး၊ ဖိလစ္ပိုင္နဲ႕ အင္ဒိုနီးရွားက ေက်ာင္းသားေတြပါ။
အျပန္ခရီးမွာေတာ့ အဆင္းနဲနဲ အတက္မ်ားမ်ား ေတာလမ္းေလးအတိုင္း ခပ္သုတ္သုတ္လွမ္းရင္း ေရဒီယိုဖြင့္ၿပီး Korean classical music ေလးနားေထာင္ရင္းသြားေနတဲ့အဖြဲ႕ေနာက္က ကပ္လိုက္ေတာ့ အေမာသက္သာတာေပါ့။ အဖြဲ႕သား အခ်င္းခ်င္းကလည္း ေစာင့္ေခၚၾကပါတယ္။ ကုိယ္က ဘိတ္ခ်ီးေတာ့ျဖစ္မေနပါဘူး။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစကာမူဆိုသလိုပဲ အူလြန္းဒိုကၽြန္းမွာ ေတာင္ေလးလံုးေအာင္ျမင္စြာ တက္ႏိုင္ခဲ့တာကိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဂုဏ္ယူေနခဲ့မိပါတယ္။
Cable car နဲ႕ျပန္ဆင္းအလာ ေတာင္ေျခမွာရွိတဲ့ Dokdo Museum ကို၀င္ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီပံုေလးကေတာ့ဒုတ္ဒိုျပ တိုက္ေရွ႕မွာအမွတ္တရနဲ႕ ကြန္မန္ဒိုလက္ေရြးက်န္အဖြဲ႕အမွတ္တရအဖြဲ႕လိုက္ပံုေလးေတြပါ။
ျပခန္းထဲမွာေတာ့ ကိုရီးယားနဲ႕ ဂ်ပန္ ဒီကၽြန္းကို ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႕သာပိုင္သင့္ပါတယ္ဆိုၿပီး အျငင္းပြားမႈမွာ ကိုရီးယားဘက္ကို အသာရေစတဲ့ သမိုင္း၀င္ အေထာက္အထားေျမပံုေတြကို ျပတိုက္မွဴး အမ်ိဳးသမီးက ေသခ်ာရွင္းျပ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကၽြန္းေလးကို မနက္ဖန္ေရာက္ဖူးေတာ့မွာမို႕ မနက္ဖန္၀တ္ဖို႕ ဒုတ္ဒိုအမွတ္တရတီရွပ္ေတြလည္း ၀ယ္တဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ Seeing is believing. ဆိုတဲ့အတိုင္း မနက္ဖန္ ျမင္ခြင့္ ေျခခ်ခြင့္ႀကံဳေတာ့မယ့္ ကၽြန္းငယ္ေလး ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကို ၾကိဳတင္သိခြင့္ရတာကို ၀မ္းသာစြာနဲ႕ပဲ ျပတိုက္ထဲလွည့္လည္ၾကည့္ရႈခဲ့ၾကပါတယ္။
ျပတိုက္ကထြက္လာၾကေတာ့ လာႀကိဳမယ့္ကားကထြက္မလာေသးလို႕ ေတာင္ေအာင္မဆင္းေသးပဲ ျပတိုက္ေရွ႕က ခံုေလးေတြမွာထိုင္လိုက္ၾကတယ္ဆိုရင္းပဲ တေန႕တာပင္ပန္းမႈက ဇာတိျပပါေတာ့တယ္။
ဆင္းခဲ့ရင္ရၿပီလို႕ဖုန္းသတင္းလဲ၀င္လာေရာ ခနေလးထိုင္နားလိုက္ရေတာ့ ျပန္အားျပည့္လာတာနဲ႕ပဲ ေတာင္အဆင္းမွာ သူမ်ားထက္အရင္ ခပ္သြက္သြက္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ အတက္တုန္းက သူမ်ားေတြမွီေအာင္ အတင္းကုန္းၿပီးတက္ေနရ လို႕ ေသခ်ာဓါတ္ပံုမရိုက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ မတ္ရပ္ဆင္းတုေတာ္ကိုဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႕ စဥ္းစားထားလို႕ေလ။
ဘုရားဆင္းတုေတာ္ထုလုပ္ထားတဲ့လက္ရာက အေတာ္ကိုသပၸါယ္လွသလို ဘုရားေျခရင္းက ျခေသၤ့ေတြကလည္း ျခေသၤ့ နဲ႕တူလွပါတယ္။ တျခားဘုရားစူးျခေသၤ့ရုပ္တုေတြလည္းေတြ႕ဖူးထားတာမို႕ပါ။ ခုေတာ့ စာဖတ္သူေတြလည္း ကိုရီးယား မွာ ျခေသၤ့ကို အထီးအမ ဘယ္လိုခြဲတယ္ဆိုတာ သိေနေလာက္ပါၿပီေနာ္။ အရင္ post တစ္ခုမွာေရးဖူးခဲ့တယ္ေလ။
လိပ္ေလးရဲ႕ ပါးစပ္ကထြက္ေနတဲ့ သဘာ၀စမ္းေရေလးပါ။ စမ္းေရေအးေအး အေမာေျပေသာက္သံုးႏိုင္ၾကပါတယ္ဆို ေပမယ့္ ၾကီးက်ယ္တာေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေရက်က္ေအးပဲေသာက္လာခဲ့ေတာ့ ေရစိမ္းကို မေသာက္တတ္ေတာ့တာေတာ့အမွန္ပါပဲ။ အျမဲတမ္းအပင္ပမ္းခံၿပီး တစ္အိမ္လံုးကို ေရက်က္ေအးသာ ေသာက္ေစခဲ့တဲ့ အေမ့ကို ေက်းဇူးပါေမေမ . . .
ဒါကေတာ့ ေက်ာက္ျဖစ္ေနတဲ့ပန္းပြင့္ေတြပါ။ ရွင္းျပမယ့္သူလည္းရွိမေနေတာ့ သမိုင္းေၾကာင္းမသိခဲ့ရေပမယ့္ ထူးဆန္းစြာ ေငြေရာင္ေတြေတာက္ၿပီးလွေနတာေတာ့ အမွန္ပါ။
ဒီအန္းကုန္းရုပ္တုေတြေတြ႕တိုင္း သေဘာက်လြန္းလို႕ ဘ၀မွာ အျမဲရယ္ေမာေနႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ရပါေစလို႕ ဆုေတာင္းဖူးပါရဲ႕
ညစာကို သေဘၤာဆိပ္တစ္၀ိုက္က ဆိုင္မွာပဲစားမွာမို႕ျပန္ဆင္းအလာမွာ ညစတိတ္ရိႈးပြဲအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ Stage ခံုကို ပင္လယ္ျပင္ေနာက္ခံနဲ႕ အႀကိဳဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္မွာ စက္သမားကလည္း အဆင္သင့္ျပင္ေနပါၿပီဒ ဒီကပြဲေတြမွာေတာ့ ေနာက္က စက္ခံုထိုင္တဲ့ ပညာရွင္ရဲ႕ က႑က အေတာ့္ကိုအေရးႀကီးပါတယ္။ မီးဆလိုက္ေတြ ကင္မရာေရြးခ်ယ္ျပသတာေတြ တျခား effect ေတြထည့္တာကအစ သူပဲခလုပ္ႏွိပ္ရတာဆိုေတာ့ေလ . . .
ညေနစာစားမယ့္ဆိုင္ကိုေရာက္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ ဆိုင္နံမည္ၾကည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကိုယ္တို႕ေတာ့ သြားျပန္ၿပီဆိုတာသိလိုက္ ရပါတယ္။ အူလြန္းဒိုစပါယ္ရွယ္အမဲသားကင္ဆိုင္မို႕ပါ။ အမဲသားကလည္း ေဆးဘက္၀င္ အပင္ေတြေကၽြးၿပီးေမြးထားတဲ့ 약소 (ယာ့ဂ္ဆို=ေဆးဘက္၀င္အမဲသား) ကိုမွ ရိုးရိုး gas မီးနဲ႕ကင္တာမဟုတ္ပဲ မီးေသြးမီး (숯불) နဲ႕ကင္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ ပါ။ အကုန္လံုးက Special ေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ ေစ်းကလည္း Special ေနမွာပါပဲ။ အမဲသားမစားတဲ့အဖြဲ႕ေလးမွာေတာ့ ဘီဘင္မ္ဘတ္ဘ္ေလးနဲ႕ ၾကက္ဥေၾကာ္ေလးနဲ႕ပဲ ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ရပါတယ္။
ကဲ- မေန႕ကတည္းက သတင္းၾကားကတည္းက ၾကည့္ၾကမယ္ေဟ့ဆုိအားခဲထားတဲ့ Stage Show အစီအစဥ္အခ်ိန္က် ေရာက္ေတာ့မွာမို႕ ဇာတ္စင္ဆီအေျပးခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဖြင့္သီခ်င္းေတာင္ စေနပါၿပီ။ ပရိတ္သတ္ထဲက လူတစ္ခ်ိဳ႕ ကိုဖိတ္ေခၚၿပီး စခဲ့တဲ့ warming up ေလးအၿပီးမွာေတာ့ Latin music band တစ္ခုနဲ႕စဖြင့္ပါတယ္။ ဒီခရီးစဥ္စထြက္ လာကတည္းက ယဥ္ရပ္နားစခန္းတစ္ခုမွာ တီးျပေနတဲ့ လက္တင္သီခ်င္းေတြကို နားေထာင္ရင္း အမွတ္မထင္ေလးျဖစ္ သြားခဲ့တာကေန ခုေတာ့တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ၀တ္စံုျပည့္နဲ႕ Grand Stand ေဖ်ာ္ေျဖတာကို နားေထာင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ အာဖရိကန္၀တ္စံုေတြနဲ႕ ပင္လယ္ေနာက္ခံနဲ႕ ထူးဆန္းစြာလိုက္ဖက္ေနတဲ့ ေတးသြားကေတာ့ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္ထဲ စြဲၿငိေနခဲ့ပါတယ္။ ပါလာတဲ့ ကင္မရာေလးနဲ႕ တစ္မိနစ္ခြဲစာေလာက္ video ရိုက္လာခဲ့ေပမယ့္ အခု post မွာတင္မရလို႕ ေနာက္မွ တေနရာရာမွာ တင္ၿပီး link ေလးေပးပါဦးမယ္။ သံုးပုဒ္ဆိုတာမွာ ပထမတစ္ပုဒ္က တကယ့္ no two အရသာ ကိုေပးစြမ္းခဲ့သလို တတိယတစ္ပုဒ္ကလည္း နံမည္ႀကီး African movie "Mr. Bone" ကားထဲက ဇာတ္၀င္ေတးတစ္ပုဒ္ ကိုတီးမႈတ္ေဖ်ာ္ေျဖသြားတာပါ။ ဇာတ္ကားကိုလည္းၾကည့္ဖူးထားေတာ့ သီခ်င္းေလးက ထပ္မံ heart ထိေစျပန္ပါတယ္။လက္တင္အဖြဲ႕သီဆိုမႈၿပီးေတာ့ အူလြန္းဒိုရဲ႕ ေနာင္တစ္ေခတ္ရဲ႕ေအာင္စစ္သည္ေလးမ်ားရဲ႕ တိုက္ကြမ္ဒိုစြမ္းရည္ျပကြက္ ေတြပါ။ အရြယ္ေလးေတြနဲ႕မမွ် ေတာ္ၾကပါေပတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာအားကစားမွမရတဲ့သူဆိုေတာ့ ျမင္ျမင္သမွ် ၾသခ်ေနရတာခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီေနာက္ လွပ်ိုျဖဴေလးမ်ားရဲ႕ ဗံုတီးတဲ့အစီအစဥ္၊ ေနာက္ စကပ္တိုမေလးသံုးေယာက္ရဲ႕ တေယာနဲ႕သီခ်င္းဆိုတဲ့အစီအစဥ္ အားလံုးအၿပီးမွာေတာ့ အမ်ားေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ YB အဖြဲ႕ရဲ႕ အလွည့္ေရာက္လာခဲ့ပါ ေတာ့တယ္။ ရိုးရိုးသားသား၀န္ခံရရင္ေတာ့ သူမ်ား YB လို႕သာ လိုက္ဘီလိုက္ရေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္ေလာက္က လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ခဲ့ေပမယ့္ အခုသူ႕သီခ်င္းေတြေခတ္စားမေနေတာ့ နားထဲရင္းႏွီးမေနလို႕ သိပ္မခံစားတတ္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာဆို ဘယ္ပြဲမဆိုျမနႏၵာနဲ႕ဇာတ္သိမ္းသလို ဒီမွာလည္းဘယ္ပြဲမဆို 아라랑 (အာရီရံ) နဲ႕ ပြဲသိမ္းေလ့ရွိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီပြဲေတာ္ကို နံမည္ကိုက 독도아리랑 (ဒုတ္ဒို အာရီရံ) လို႕နံမယ္ေပးထားတာေၾကာင့္ ဒီအာရီရံသီခ်င္းက မျဖစ္မေနကိုဆိုရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ခ်န္ဂင္ဇာတ္ကားထဲက ဇာတ္၀င္ေတး မဟာဂႏၶ၀င္ေတး လည္း ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီသီခ်င္းကို အဆိုေတာ္အမ်ိုးမ်ိဳးက မိမိတို႕စိတ္ႀကိဳက္ version အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ဆိုေနလိုက္ၾကတာ အခုလည္း rock လုပ္ျပစ္လိုက္တာမွ ပီးေရာ ပီးေရာလို႕ ေအာ္ေနဖို႕ပဲေကာင္းပါေတာ့တယ္။
ကဲ- ပြဲတစ္ပြဲဆို အိမ္ကဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ပတ္စာခြာဖ်ာသိမ္းထိၾကည့္ရမွေက်နပ္တဲ့သူ အခု ဒီပြဲမွာလည္း ပတ္စာခြာ ဖ်ာသိမ္းမွပဲ လူေတြျပန္စုျပီး ဟိုတယ္ျပန္လာခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ အဆိုေတာ္အဖြဲ႕နဲ႕ ဧည့္သည္ဆရာေတာ္ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ဒီဟိုတယ္မွာပဲတည္းတာမို႕ အခြင့္အေရးလက္လြတ္မခံတတ္တဲ့သူေတြ ဖိုးက်ိုင္းတုတ္ျဖစ္ခဲ့ရပါေသးတယ္။ မနက္ဖန္ ဒုတ္ဒိုသြားရမွာမို႕ မနက္ ၈နာရီအျပီး Check out လုပ္ဖို႕ေျပာထားလို႕ ေစာေစာအိပ္သင့္ေပမယ့္လည္း တေနကုန္ေတာင္တက္ ပြဲၾကည့္ၿပီး ပင္ပန္းထားတာေတာင္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး မေလ်ာ့ေသာဇြဲနဲ႕ ဘုရားကို အရွည္ၿပီးေအာင္ ရွိခိုးအၿပီး (တစ္ခါတစ္ေလ အေျခအေနေပၚမူတည္ၿပီး ဘုရားကို အတိုရွိခိုးေလ့ရွိပါသည္) ညတစ္နာရီခြဲေလာက္မွာ အိပ္လိုက္တာ မာမာေအးသီခ်င္းထဲကလို ေခါင္းဦးနဲ႕ ေခါင္းနဲ႕မထိခင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရပါတယ္ရွင္ ေပါ့ ...(ေနာက္ေန႕ ဒုတ္ဒို ခရီးစဥ္ကို ဆက္လက္ဖတ္ရႈပါရန္၊)
