ႏွစ္သစ္အဖြင့္

၂၀၁၁ မဂၤလာႏွစ္သစ္မွာ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး မဂၤလာပါလို႕ ဦးဆံုး ႏႈတ္ခြန္းဆက္သလိုက္ရပါတယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္ျပီဆိုတာနဲ႕ အလုပ္ေတြက မ်ားေတာ့ ကိုယ့္ ဘေလာ့ဂ္ေလးေတာင္ ျပစ္ထားတာ ၄လေလာက္ရွိသြားျပီ။ ဒီတစ္ခါေက်ာင္းပိတ္ရင္ ေရးခ်င္ေနတာေတြအမ်ားၾကီးထဲကမွ ႏွစ္သစ္အဖြင့္ကို ဘာေလးနဲ႕စရရင္ ေကာင္းမလဲစဥ္းစားလိုက္ေတာ့ မဂၤလာႏွစ္သစ္မွာ မဂၤလာအရွိဆံုးအေၾကာင္းအရာ ေလးနဲ႕စဖို႕စဥ္းစားမိပါတယ္။ စာေရးသူက ႏွစ္ေဟာင္းတစ္ခု ကုန္ဆံုးေတာ့မယ္ဆို ဒီအတိုင္းသာမန္ေန႕တေန႕လို မကုန္ဆံုးလိုက္ခ်င္ဘူး တျခားႏွစ္ေတြနဲ႕လည္း မတူပဲ ထူးထူးျခားျခားေလးလုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးတစ္ခုရွိပါတယ္။ ဘာေလးျဖစ္ျဖစ္ထူးထူးျခားျခားေလးေပါ့။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးစဥ္းစားမိတာက ႏွစ္ေဟာင္းကို အေကာင္းဆံုးနည္းနဲ႕ ကုန္ဆံုးေစျပီး ႏွစ္သစ္ကို အေကာင္းဆံုးနည္းနဲ႕ၾကိဳဆိုဖို႕ တရားသြားထိုင္ဖို႕ ဆိုတာေလးကိုစဥ္းစားမိပါတယ္။ တရားသြားထိုင္ခ်င္ေနတာေတာ့ၾကာျပီ အေၾကာင္းေတြကမတိုက္ ဆိုင္ အေျခအေနေတြက မေပးခဲ့လို႕ပါ။ အခုေတာ့ အသက္ ၇၀ အေမက ဒီဇင္ဘာလဆန္း ပ်ဥ္းမနား မွာဖြင့္ခဲ့တဲ့ ဦးဂိုအင္ကာတရားစခန္း မွာ တစ္ေန႕ ၁၁နာရီနီးပါးထိုင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေလး ကလည္း ကိုယ့္ကိုတြန္းအားျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ကိုရီးယားမွာလည္း ဦးဂိုအင္ကာတရားစခန္းရွိတယ္ ဆိုတာၾကားဘူးလို႕ အင္တာနက္မွာရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၂၀၁၁ အတြက္အစီအစဥ္က ဧျပီလမွစမွာမို႕ ကုိယ္ကေလာေလာဆယ္ထိုင္ခ်င္ေနတာဆိုေတာ့ ျမန္မာသီလရွင္ဆရာေလးတစ္ပါး ရွိတဲ့ ေဗာဓိစုဆိုတဲ့ တရားရိပ္သာေလးကိုသတိရတာနဲ႕ ခ်က္ျခင္းေကာက္ျပီးဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ ဆရာေလးက ျမန္မာျပည္ျပန္သြားပါျပီတဲ့ ဆရာေလးနဲ႕ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ နံပါတ္ေပးပါမယ္ဆို ေတာ့ အခုဖုန္းကိုင္တာ ဘယ္သူပါလဲလို႕ေမးလိုက္ေတာ့ ဦးဇင္းတစ္ပါးျဖစ္ေန ေတာ့ ရိုရိုေသေသပဲ မတတ္တတတ္ ကိုရီးယားစကားေလးရွိသေလာက္နဲ႕ မရေတာ့ရင္ဘိုလိုညွပ္ျပီး တပည့္ေတာ္က ဆရာေလးကိုေတြ႕ခ်င္တာထက္ တရားလာထိုင္ခ်င္လို႕ အဆင္ေျပမေျပ ေမးျခင္ စံုစမ္းခ်င္လို႕ပါဘုရားဆိုေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ဦးဇင္းက ဘိုလို နားလည္းနားလည္ျပီး ေျပာလည္း ေျပာႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ေနေတာ့ အားလံုးအဆင္ေျပသြားခဲ့ပါတယ္။ ဦးဇင္းက အခ်ိန္မေရြးလာခဲ့ပါ ေလာေလာဆယ္ ထိုင္ေနတဲ့သူ သံုးေယာက္ရွိတယ္လို႕ေျပာပါတယ္ ဆြမ္းစားရိတ္တစ္ေန႕ဘယ္ေလာက္သြင္းရလဲဆိုတာပါ တစ္ခါတည္းေမးလိုက္ေတာ့ ဘာမွ မေပးရ ပါဘူးတဲ့ တရားလာထိုင္ျဖစ္ဖို႕သာအဓိကပါဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္က ကိုယ္အျမဲထိုင္ေနၾက သေျပေတာင္ေတာရ မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာက ဘုန္းဘုန္းၾကီးနဲ႕ ဘုန္းဘုန္းေလး ညီေနာင္ ႏွစ္ပါးကိုေျပးသတိရမိပါေသးတယ္။ တရားသာလာထိုင္ ဘုန္းၾကီးတို႕ ကေကၽြးထားမွာလို႕ ေျပာဖူးတာေလးအမွတ္ရမိလို႕ပါ။ အခုေတာ့ အရင္က ေတာရရိပ္သာေလး လည္းေနျပည္ေတာ္စီမံကိန္းမွာ တိုးခ်ဲ႕ တည္ေဆာက္ေရး ေတြေၾကာင့္ မဟာသႏၱိသုခ ေရႊတိဂံုပံုတူ ေစတီေတာ္ေျခရင္းက ျမိဳ႕လယ္ေက်ာင္းျဖစ္သြားခဲ့ပါျပီ။ စကားျပန္ဆက္ရရင္ ဦးဇင္းေလးကို တပည့္ေတာ္လုပ္စရာအလုပ္ေလးေတြအျမန္ျဖတ္ျပီးတာနဲ႕ တျပိဳင္နက္ လာခဲ့ပါမယ္ဘုရားလို႕ ေျပာခဲ့လိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က လုပ္စရာေတြ အျမန္ျဖတ္ရပါတယ္ အဓိကကေတာ့ ကိုရီးယားေရာက္ ျမန္မာ ေက်ာင္းသားအသင္း ႏွစ္ပတ္လည္အစည္းအေ၀းျပီးကာစဆိုေတာ့ ကိုယ္တာ၀န္ယူထားတဲ့အပိုင္းေလးေတြကို အရင္ဆံုး လက္စသတ္ေအာင္လုပ္ရပါတယ္ ေနာက္ေတာ့တျခားကိုယ့္ Personal ကိစၥေလးေတြလည္း စဥ္းစား မေမ့ေအာင္ခ်ေရးျပီး တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း အကုန္ျပီးေအာင္လုပ္ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ေတြကိုေတာ့ question mark ေလးေပးခဲ့ခ်င္လို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွမေျပာပဲသြားမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္ဆံုး အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ ႏွစ္ပတ္တရားသြားထိုင္ျဖစ္မယ္ဆိုတာေျပာျပီး အကယ္၍ အေရးၾကီးကိစၥေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ္ ဆက္သြယ္ဖို႕ဆိုျပီး ကိုယ့္ Supervisor ပါေမာကၡရယ္ ရံုးကအုပ္ခ်ဳပ္သူ အမ်ိဳးသမီးဆီရယ္ကိုေတာ့ ကိုယ္သြားမယ့္ေနရာရယ္ ဆက္သြယ္ဖို႕ ဖုန္းနံပါတ္ရယ္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ရိပ္သာသြားဖို႕ အက်ဥ္းဆံုးပစၥည္းေလးေတြထည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ထိ ယေန႕ေခတ္လူေနမႈဘ၀မွာ မရွိမျဖစ္အေရးပါလွတဲ့ အင္တာနက္နဲ႕ အီးေမးလ္ကိုေတာ့သံုးေနခဲ့ပါ တယ္ ကြန္ပ်ဴတာကို ပိတ္ကာနီးေလးမွ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဆက္သြယ္ေရး ဧရိယာျပင္ပခနသြားမလို႕ ေနာက္ႏွစ္မွေတြ႔မယ္လို႕စာပို႕ျပီးတာနဲ႕ခ်က္ျခင္း ကြန္ပ်ဴတာကိုပိတ္ ဖုန္းထဲက ဓါတ္ခဲကိုလည္း အျပင္ထုတ္လိုက္ျပီး အေဆာင္က ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ အေဆာင္ကထြက္လိုက္တာနဲ႕တျပိဳင္နက္ ထူးျခားတဲ့ခံစားမႈက ပင့္ကူအိမ္ကေန ရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ပိုးေကာင္ေလးလို တကယ္ပဲခံစား ခဲ့ရပါတယ္။ စာေရးသူက ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္က သဘာ၀တရားေလးေတြကို စပ္စုတတ္ အတုယူတတ္ အားက်တတ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ခဲ့ပါတယ္။ စာေရးသူတို႕ငယ္စဥ္က ရွမ္းျပည္မွာေနခဲ့ေတာ့ အိမ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ပင့္ကူအိမ္စနစ္တက်ဖြဲ႕စည္းတတ္တဲ့ ပင့္ကူေတြရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ ေနတဲ့ေဒသပဲေျပာင္းသြားလို႕လားမသိပါ အဲလိုပင့္ကူမ်ိဳးထက္ ပြရႈပ္ေနတဲ့ အိမ္ဖြဲ႕တတ္တဲ့ပင့္ကူေတြပဲေတြ႕ရေတာ့လို႕ပါ။ ပင့္ကူေလးက သူ႕အိမ္ေဟာင္းပ်က္သြားလို႕ျဖစ္ေစ အဖ်က္ခံရလို႕ျဖစ္ေစ အသစ္ေဆာက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ေနရာေရြး ဟိုခုန္ ဒီခုန္နဲ႕ သူ႕ပါးစပ္ထဲက အမွ်င္ေတြကို ေျခေထာက္နဲ႕ ကန္ကန္ျပီး ဆက္သင့္တဲ့ေနရာေတြကို ဆက္ဆက္ျပီး ပင့္ကူအိမ္ကိုေသခ်ာ ေဆာက္ပါတယ္ ပင့္ကူအိမ္ျပီးသြားရင္ သူက ဗဟိုမွာသြားေနျပီး ပင့္ကူအိမ္ကို ၀င္တိုးမိတဲ့ အင္းဆက္ပိုးမႊားေတြကို လာဖမ္းစားပါတယ္ ပင့္ကူအိမ္မွာမိသြားတဲ့ အေကာင္ေလးေတြက ပင့္ကူအိမ္မွာ ညိသြားတာနဲ႕ အႏၱရာယ္မွန္း သိျပီး ရုန္းထြက္ဖို႕ၾကိဳးစားၾကပါတယ္ ပင့္ကူကလည္း သူ႕အိမ္မွာ လာမိတဲ့ ပိုးမႊားေတြ ရုန္းထြက္ျပီးလြတ္မသြားခင္ မေသမရွင္အဆင့္မွာကို လာျပီးဖမ္းျပီး စားဖို႕ၾကိဳးစားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ပင့္ကူအိမ္မွာ မိသြားတဲ့ အင္းဆက္ပိုးေကာင္ေလးေတြဟာ ပင့္ကူမလာခင္ ရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္သြားၾကပါတယ္။ အဲလိုအခ်ိန္မွာ အဲဒီပိုးေကာင္ေလးလိုပဲ ကိုယ္ကလိုက္ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုလည္းတကယ့္ကိုပဲ ေန႕စဥ္လူမႈဘ၀အရႈပ္အေထြးေတြၾကားကေန ခနလြတ္ရမွာ ပင့္ကူအိမ္က ပိုးေကာင္ေလးလြတ္လာသလိုခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ျမတ္စြာဘုရား ေတာထြက္စဥ္က လူငယ္ဘ၀ရဲ႕ တကယ့္တက္ၾကြ လန္းဆန္းေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးအရြယ္ အသက္ ၂၉ ႏွစ္မွာ သားစြန္႕ မယားစြန္႕ ထီးေမြနန္းေမြနဲ႕ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြစြန္႕ျပီး ေတာထြက္ဖို႕ မထြက္ခင္ စိတ္ထဲမွာလြန္ဆြဲပြဲေတြကို ေအာင္ႏိုင္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္မ်ားခက္ခက္ခဲခဲ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ရမလဲ ေတြးၾကည့္ျပီး ၾကည္ညိဳမဆံုးျဖစ္မိပါ ေတာ့တယ္။ ကိုယ့္မွာက ဒီရက္သတၱႏွစ္ပတ္ ဆိုတဲ့ကာလေလးကို အင္တာနက္စြန္႕၊ cell phone စြန္႕၊ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြ ခနစြန္႕ ရမွာ ေတာင္ ကိုယ့္အတိုင္းအတာနဲ႕ကိုယ္ေတာ့ တကယ့္ကိုၾကိဳးပမ္းခဲ့လိုက္ရတာပါ။

ရိပ္သာကလည္း ရထားႏွစ္ဆင့္စီးျပီး တစ္နာရီေလာက္အၾကာမွာေရာက္သြားလို႕ ဘာမွေ၀းတယ္ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ရိပ္သာလည္းေရာက္ေရာ ဦးဇင္းေလးနဲ႕ေတြ႕ေတာ့မွ ဘူေဖ်ာင္းက ျမန္မာဘုန္းေတာ္ ႀကီးေက်ာင္းကထိန္မွာ ခနေတြ႕ဖူးခဲ့တဲ့ ကိုရီးယားဦးဇင္းေလးျဖစ္ေနတာကိုး။ ဦးဇင္းေလး ကိုလည္း ျမင္ျမင္ျခင္းမွတ္မိျပီး ဦးဇင္းကလည္းမွတ္မိပါတယ္။ မိတ္ဆက္စကားအက်ဥ္းေလာက္ နဲနဲေျပာၾကျပီး ရိပ္သာစည္းကမ္းေတြေမးၾကည့္ျပီး လိုက္မွတ္မယ္ၾကံေတာ့ ဘာမွအထူးအေထြ ေရးမွတ္ေနစရာမရွိပါဘူးတဲ့ မနက္ ၃နာရီခြဲအိပ္ယာကထ မနက္ ၄နာရီဘုရား ရွိခိုး မနက္ ၅ခြဲ အာရံုဆြမ္းစား ေန႕လည္ ၁၁ နာရီ ေန႕လည္စာစား ညေန ၆နာရီဘုရားရွိခိုး တေန႕တာ တရားရႈမွတ္ျခင္းကေတာ့ ည ၉နာရီမွာ ျပီးပါတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ အစကတည္းက ျမန္မာ ျပည္က ရိပ္သာေတြစည္းကမ္းနဲ႕ဆင္ေနတာကို သတိထားခဲ့မိပါတယ္။ တရားထိုင္ခ်ိန္ စၾကၤန္ေလွ်ာက္ခ်ိန္ေတြကိုေတာ့ ကိုယ္သန္ရာသန္ရာပိုအားထုတ္ႏိုင္ပါတယ္တဲ့ ေနာက္ ျမန္မာလိုေတာ့ တရားစစ္တာေပါ့ေနာ္ ဒီမွာေတာ့ အင္တာဗ်ဴးလို႕သံုးပါတယ္ အင္တာဗ်ဴးကိုေတာ့ ကိုယ္က ရက္ရွည္အားထုတ္မယ့္သူ ငယ္စဥ္ကတည္းက အားထုတ္လာခဲ့ဖူးသူဆိုေတာ့ အထူးေျပာစရာေတြ မရွိတာမို႕ တစ္ရက္ျခားတစ္ခါလို႕ သတ္မွတ္လိုက္ျပီး ေရာက္တာနဲ႕ ပစၥည္းေလးေတြခ်ထားျပီး အလုပ္စခန္း စ၀င္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ တရားစထိုင္ထိုင္ျခင္း ပထမ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြထူေျပာတဲ့ ကိေလသာေတာက လာခဲ့ၾကေတာ့ ရုတ္တရက္ အရိယာတို႕ က်က္စားရာနယ္ပယ္နဲ႕ အသားမက်ျဖစ္တတ္တာ သဘာ၀ပါ။ အိပ္ခ်ိန္ စားခ်ိန္ေတြကအစ အကုန္ေျပာင္းျပန္။ စာေရးသူတို႕က စာဖတ္ရင္ ညပိုင္းဖတ္တာ ပိုအားသန္တဲ့သူပီပီ မနက္ေစာ ၃နာရီဆိုတာ အေစာဆံုးအိပ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ မိုးလင္း မနက္ ၅နာရီခြဲ စသည္ျဖင့္ေရာက္သြား ခနအိပ္ မနက္ ၉နာရီ ၁၀နာရီမွျပန္ထ ၁၁နာရီ ေလာက္မွ မနက္စာစား ေန႕လည္စာကို ၂နာရီသံုးနာရီေလာက္မွစား ညစာကို ည ၈နာရီ ၉နာရီမွ စား စသည္ျဖင့္ အလ်ဥ္းသင့္သလို လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနခဲ့ရာကေန အခုရိပ္သာမွာ က်င့္ရတာေတြနဲ႕က အကုန္ေျပာင္းျပန္မို႕ ပထမ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္က living style ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားတာကို အေတာ္ကို ၾကိဳးစားျပီး ညွိခဲ့ရတာပါ။ အိပ္ငိုက္ရတာနဲ႕ ေညာင္းရတာနဲ႕ စိတ္ျပန္႕လြင့္ရတာနဲ႕ မနဲပဲ စိတ္စုစည္းမႈ သမာဓိထူေထာင္ဖို႕နဲ႕ ၀ိပသနာတရားကို ထိထိမိမိအားထုတ္ဖို႕ မနဲကို ဇြဲတင္းရ ပါတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွ အသားက်သြား ျပီးထိထိမိမိ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အားထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ေဗာဓိစုမွာ စိတ္ၾကည္ႏူးရတာ ေနာက္တစ္ခုက တစ္ေန႕တစ္ေန႕ျမန္မာဆိုတဲ့စကား ဆယ္ခြန္းေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုးၾကားရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေလးက ရန္ကုန္က ခ်မ္းေျမ့ဆရာ ေတာ္ဆီမွာနည္းခံျပီး ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ႏွစ္ခြဲေနထိုင္ က်င့္ၾကံသင္ယူလာခဲ့တာပါ။ ဆရာေတာ္ၾကီးေနာက္တစ္ပါးရွိပါေသးတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးကေတာ့ ေသာၾကာေန႕မွေဗာဓိစုကို ၾကြလာျပီး တနဂၤေႏြေန႕ဆိုျပန္ၾကြပါတယ္။ ႏွစ္ေနရာေက်ာင္းထိုင္တာပါ ေနာက္တစ္ေနရာကေတာ့ ေမးျပီးမသိမွာစိုးလို႕ မေမးမိခဲ့ပါဘူး။ မႏွစ္က ေဆာင္းတုန္းက ျမန္မာဆရာေလး ေဒၚ၀ံသပါလိရွိစဥ္က သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႕ သြားခဲ့ စဥ္က ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႕တစ္ခါဆံုခဲ့ဖူးတာကို ဆရာေတာ္ၾကီးကမွတ္မိပါတယ္။ အခုလည္း တစ္ေယာက္တည္းလာထိုင္လို႕ ၀မ္းသာစြာပဲ ၾကိဳဆိုျပီး ၾကိဳးစားအားထုတ္ပါ လိုတာမွန္သမွ်ေျပာပါလို႕ေျပာ ပါတယ္။ တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႕ ေယာဂီ အပါး၂၀ က ဇန္န၀ါရီ ၃ရက္ေန႕က်ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ခ်မ္းေျမ့ရိပ္သာမွာ ၂ပတ္ တရားစခန္းသြား၀င္ၾကမွာပါတဲ့။ ဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္လိုက္ၾကမယ့္ ဒကာ ဒကာမေတြနဲ႕ ဆရာေတာ္ၾကီး ေတြ႕ၾက ဆံုးမၾသ၀ါဒေပး မသြားခင္သိသင့္သိထိုက္တဲ့ တရားေတြေဟာျပနဲ႕ ဆရာေတာ္ၾကီး အလုပ္မ်ားေနတဲ့ကာလျဖစ္ပါ တယ္။ ဘုရားရွိခိုးတာနဲ႕ တရားေဟာတာကေတာ့ ကိုရီးယားလိုပါ။ ဘုရားရွိခိုး ၀တ္ရြတ္စဥ္စာအုပ္ က သားေရဖံုးစာအုပ္ ကို အေကာင္းစား အခန္႕ခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ ေကာ္လံ၂ခုခြဲထားျပီး တစ္ဖက္မွာ ပါဠိ တစ္ဖက္မွာ ကိုရီးယား ဘာသာျပန္နဲ႕ ေန႕စဥ္ဆရာေတာ္နဲ႕အတူရွိခိုးခဲ့ရပါတယ္။ စာေရးသူက ပါဠိလို ဘုရားရွိခိုး နဲ႕ ကိုရီးယားစကားအေျခခံကိုသိေတာ့ ဘုရားရွိခိုးတဲ့ အနက္အဓိပၸါယ္နဲ႕ ဆရာေတာ္ေတြ တရား ေဟာတဲ့အခါ တစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္နားလည္ပါတယ္။ တရားေဟာတဲ့အခါမွာလည္း ျမန္မာျပည္မွာဆို ဘယ္လို ျမန္မာစကားပံုမွာေတာ့ ဘယ္လိုေလးသံုး တာေပါ့ စသည္ျဖင့္ တရားေဟာတဲ့အခါလည္း ျမန္မာ ျမန္မာဆိုတာ မပါမျဖစ္ၾကားေနခဲ့ရတာပါ။ ကိုရီးယားမွာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာက အေတာ္ကိုႏုနယ္ေသးတာမို႕ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူလာၾကသူအားလံုးရဲ႕ စိတ္မွာ ျမန္မာျပည္က တကယ့္ကို အထင္ၾကီး အားက်စရာပါ။ ဆရာေတာ္ေလးရဲ႕ဘြဲ႕က Dhiravamsa (ေထရ၀ံသ-လို႕ျမန္မာလိုအသံထြက္မလားမသိပါ) ျဖစ္ျပီး သပိတ္နဲ႕ဆြမ္းဘုန္းေပးပါတယ္ တစ္ေန႕ကို ေန႕လည္ ၁၁နာရီမွာ ဆြမ္းတစ္ထပ္သာ ဘုန္းေပးပါ တယ္။ ဘုန္းေပးတဲ့အခါမွာလည္း ဆြမ္း၊ ဆြမ္းဟင္း၊ အခ်ိဳပြဲ၊ သစ္သီး စတာေတြကို သင့္ရံု အလွဴခံျပီး သပိတ္ထဲမွာ တစ္ခါတည္းထည့္ျပီး လက္နဲ႕ဘုန္းေပးပါတယ္။ ပတၳပိုဏ္ဓုတင္ ေဆာင္တယ္လို႕ ေခၚရမယ္နဲ႕တူပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးလည္း တစ္ထပ္ဆြမ္းပဲ ဘုန္းေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုေတာ့ ဆြမ္း၊ ဆြမ္းဟင္းေတြကို ပန္းကန္ေလးေတြနဲ႕ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာကပ္ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးလံုး စကားေျပာတဲ့အခါမွာလည္း သာသာတိုးတိုးပဲ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ေယာဂီေတြလည္း စကားမမ်ားၾကရပါဘူး စကားနဲေစ တရားျမဲေစဆိုသလိုပဲ အျမဲၾကည့္ၾကပ္သတိေပးေနတာမို႕ ဘုရားရွိခိုးခ်ိန္ တရားနာခ်ိန္ကလြဲရင္ ျမန္မာျပည္ခနျပန္ေရာက္သြားသလိုခံစားခဲ့ရပါတယ္။ မနက္ေစာစာစားျပီး ရင္ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ရတာကအစ ရန္ကုန္မဟာစည္ရိပ္သာၾကီးေတြက စည္းကမ္းအတိုင္းပါပဲ။ အေပၚမွာေျပာခဲ့သလို လာေရာက္တရားအားထုတ္ၾကတဲ့သူေတြကလည္း အႏုအရင့္အစံုမို႕ ဆရာေတာ္ေတြခမ်ာ တကယ့္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ မေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ေဟာေျပာသင္ျပ သာသနာျပဳေနၾကတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုဆို ဘုရားကို ဘယ္လိုရွိခိုးရတယ္ကစျပီး ဘုရားစင္ဘက္ကို ေျခဆင္းမထိုင္ရဘူးဆိုတဲ့ အေျခခံကအစသင္ျပရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ၀ိပသနာတရားကို လာျပီး စမ္းၾကည့္ၾကတဲ့ ခရစ္ယန္ေတြလည္းပါပါတယ္။ ဆြမ္းစားတုန္း သတိပဌာန္ကိန္းျပီး အစအဆံုးမွတ္ျပီးစားဖို႕ သင္ထားတဲ့အတိုင္းလည္း လိုက္လုပ္ၾကပါတယ္ ဆြမ္းမစားခင္လည္း ခရစ္ဘာသာထံုးစံအတိုင္း နဖူးနဲ႕ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႕တို႕ထိျပီးမွ ထမင္းစစားတဲ့ေယာဂီေတြလည္းပါပါတယ္။ စာေရးသူကေတာ့ ႏွစ္ပတ္ေနခဲ့တာဆိုေတာ့ ခနတျဖဳတ္လာအားထုတ္သူ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ႕ခဲ့ရတာေပါ့။ ေသာၾကာအလုပ္အျပီးကို လာျပီး တနဂၤေႏြမွာျပန္တဲ့ အဖြဲ႕ ၆ေယာက္ကေတာ့ အမ်ားဆံုးပါ။ က်န္တာကေတာ့ တစ္ဦးစ ႏွစ္ဦးစေလးေတြပါပဲ။ စကားမေျပာရတဲ့ၾကားကပဲ စာေရးသူကို ျမန္မာျပည္ကမွန္းလဲသိ ငယ္စဥ္ကတည္းက စျပီးတရားထိုင္ဖူးခဲ့တာဆိုတာလည္းသိေတာ့ အျခင္းျခင္းသိလိုရာေလးေတြ စပ္စုၾကပါတယ္ ေယာဂီအမ်ားစုက ကိုရီးယားလိုပဲရတာမို႕ စာေရးသူရဲ႕ limited Korean ေလးနဲ႕ သူတို႕ေမးတာကို ကုိယ္တတ္တဲ့ ေဘာင္အတြင္းက မရရေအာင္ၾကိဳးစားေျဖေပးခဲ့ပါတယ္။ ဂန္၀န္းဒို ျပည္နယ္ကလာတဲ့ေယာဂီတစ္ေယာက္က ၀ိပသနာအားထုတ္ပါမ်ားရင္ ဘာျဖစ္လာ သလဲတဲ့။ အေတာ္ေကာင္းတဲ့ေမးခြန္းမို႕ စာေရးသူက စကားကိုအေျပာင္အပ်က္ေနာက္တတ္တဲ့ စိတ္ကေလးကအခံရွိေတာ့ ၀ိပသနာအားထုတ္ပါမ်ားရင္ ငုတ္တုတ္အိပ္တာ ကၽြမ္းက်င္လာတယ္ လို႕ စိတ္ထဲမွာ ဟာသနဲ႕အရင္ေျပာမိပါတယ္။ အျပင္မွာေတာ့ထုတ္မေျပာပါဘူး ကိုယ္ေနာက္လို႕ ေနာက္မွန္းမသိမွဟုတ္ေပ့ျဖစ္ေနမယ္။ ကိုယ့္အေတြးကို ကိုယ္ျပံဳးမိတာကို ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားကေဟာခဲ့တဲ့ နိဗၺာန္ဆိုတာရွိတယ္ သိတယ္မို႕လားဆိုေတာ့ သိတယ္ Nibbana တဲ့။ ဟုတ္တယ္ အဲဒီ Nibbana ကိုေရာက္ဖို႕ ၀ိပသနာကလြဲရင္ တျခားနည္းလမ္း မရွိဘူးလို႕ အားထုတ္ပါမ်ားရင္ ကိုယ္ကမသိပဲနဲ႕ သူ႕အလိုလို နိဗၺာန္နဲ႕ တျဖည္းျဖည္းနီးလာတယ္ လို႕ အဆင့္တစ္ခုေရာက္ရင္ ၇ဘ၀ပဲက်န္တယ္လို႕ အဲဒီအဆင့္ ၄ဆင့္ကို ေသာတာပန္၊ သကဒါဂမ္၊ အနာဂမ္၊ ရဟႏာၱလို႕ေခၚတယ္လို႕ေျပာျပျပီး မင္းအခု အရက္ေသာက္လားလို႕ေမးေတာ့ နဲနဲေသာက္တယ္တဲ့။ ေအး-တကယ္လို႕ ၀ိပသနာအားထုတ္ပါမ်ားလို႕ ေသာတာပန္ျဖစ္သြားရင္ ငါးပါးသီလအလိုလိုလံုသြားျပီး အရက္လည္းအလိုလိုမေသာက္ခ်င္ပဲျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လို႕။ က်န္တဲ့ ႏွစ္ဆင့္ကိုေတာ့ ဘယ္လိုခြဲလည္း ငါလည္းမသိလို႕ ရွင္းမျပတတ္ ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးဘ၀ ျဖစ္တဲ့ ရဟႏာၱျဖစ္သြားရင္ သာမန္လူေတြ ေသလို႕မီးရိႈ႕ရင္ျပာျဖစ္သြားေပမယ့္ ရဟႏာၱေသလို႕ (ခႏၶာ၀န္ခ်လို႕) မီးရိႈ႕ရင္ျပာ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဓါတ္ေတာ္ေတြက်လာတယ္လို႕ေျပာျပခဲ့တာ အကုန္မဟုတ္ေတာင္ နဲနဲေတာ့ နားလည္သြားပံုရပါတယ္။ (ရဟႏာၱတိုင္း ဓါတ္ေတာ္မက်ပဲ အဓိဌာန္ျပဳခဲ့တဲ့ ရဟႏာၱမွသာ ဓါတ္ေတာ္ က်တာ ၾကားဖူးေပမယ့္လည္း တကယ့္ကို ဗုဒၶဘာသာအေျခခံ လံုး၀မရွိသေလာက္ နီးပါး လူတစ္ ေယာက္ကို အေသးစိတ္ေတြေျပာျပေနရင္ စိတ္ရႈပ္သြားမွာစိုးလို႕ အလြယ္ပဲေျပာခဲ့လိုက္တာပါ။) သူက စာေရးသူထက္အရင္ေရာက္ေနတာျဖစ္လို႕ ၃ရက္ေလာက္ေန ေတာ့ျပန္သြားပါတယ္ သူ႕ဇာတိက အေ၀းေျပးဘတ္စကားစီးရင္ ၃နာရီခြဲေလာက္ ၾကာတာမို႕မနီးလွပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ၀မ္းသာစရာေကာင္းတာက စာေရးသူ မျပန္ခင္ ၃ရက္ေလာက္ အလိုမွာ ေနာက္တစ္ပတ္ထပ္အားထုတ္မယ္ဆို ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
ကိုယ္ေျပာျပ ရွင္းျပခဲ့တာ သေဘာေပါက္သြားလို႕ျပန္လာခဲ့တာျဖစ္ျဖစ္ ဘာေၾကာင့္ျပန္လာခဲ့တာ ျဖစ္ျဖစ္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာ၀င္တစ္ဦးတိုးလာေတာ့မွာမို႕ ၾကည္ႏူး ၀မ္းသာခဲ့ရပါတယ္။ သူတို႕မွာ အဓိကျပသနာက စာဖတ္ျပီးေလ့လာခ်င္ေပမယ့္ သူတို႕ကို ဘ၀င္ က်ေအာင္ ရွင္းျပႏိုင္တဲ့ သူတို႕ဘာသာစကားနဲ႕ေရးသားထုတ္ေ၀ထားတဲ့ စာေကာင္းေပမြန္ေတြ နည္းေနေသးတာပါပဲ။ အခုလည္းေဗာဓိစုမွာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို ကိုရီးယားလိုဘာသာျပန္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြ ေရာင္းခ်ေပးေနေပမယ့္ လူအမ်ားဆီျပန္႕ႏွံ႕ဖို႕ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ေသးတာပါ။ စာေရးသူကို ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေက်ာင္းမွာသင္ခဲ့ရတာလားေမးေတာ့မွ ကိုယ့္ပညာေရးစနစ္နဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေလး ကိုပါျမင္လာခဲ့ရပါတယ္။ စာေရးသူတို႕ကေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာသာေရးကိုင္းရိႈင္းတဲ့မိဘေတြဆီမွာ လူျဖစ္ခြင့္ရခဲ့ျပီး လက္တစ္ကမ္းမွာလည္း ငယ္ငယ္ကစျပီး ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ေရႊေသြးတို႕ ေတဇတို႕ စတဲ့ ကာတြန္းစာေစာင္ေလးေတြမွာပါတဲ့ ေတ၊ ဇ၊ သု၊ ေန၊ မ၊ ဘူ၊ စံ၊ နာ၊ ၀ိ၊ ေ၀ ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေတာ္ၾကီး ဆယ္ဘြဲ႕ကို ကာတြန္းေလးေတြနဲ႕ ကေလးေတြနားလည္ေအာင္ ေျပာျပေပးတဲ့စာေပေလးေတြက စျပီး ဗုဒၶစာေပနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ကိုယ့္နီးစပ္ရာ စာေပေလးေတြကေနလိုက္စားခြင့္ရခဲ့တာပါ။ အခုျမန္မာျပည္မွာလည္း တိုးတက္ေခတ္မွီလာေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြေက်းဇူးေၾကာင့္ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ ကမာၻ႕အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဗုဒၶတကၠသိုလ္ေတြေပၚေပါက္ခဲ့ျပီျဖစ္ေပမယ့္ အမ်ားစု သာမန္လူတန္းစားေတြ လိမၼာယဥ္ေက်းလာဖို႕ ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြ ျပန္လည္ထြန္းကားလာဖို႕ကေတာ့ ေက်ာင္းသင္ရိုးမွာ ထည့္သြင္းေရးဆြဲၾကဖို႕နဲ႕ ကမာၻ႕တကၠသိုလ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ Theology ဘာသာရပ္ကို က်ား၊မ မေရြး တကၠသိုလ္မွာ Ph.D အဆင့္အထိသင္ၾကားႏုိင္ၾကသလို ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈ အေတြးအေခၚ စာေပေတြကိုလည္း တကၠသိုလ္အဆင့္အထူးျပဳဘာသာရပ္ေတြမွာကို B.A, M.A, Ph.D ဘြဲ႕အထိ အဆင့္ဆင့္သင္ၾကားႏိုင္ဖို႕ အထူးအေလးထားစဥ္စားဖို႕ အခ်ိန္က်ေရာက္ေနျပီဆိုတာ သတိထားမိရင္းနဲ႕ပဲ ဒီေဆာင္းပါးေလးကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာရႊင္လန္းၾကပါေစ။
ေရႊမာသန္း
၁၉-၀၁-၂၀၁၁။
အီဟြာအမ်ိဳးသမီးတကၠသိုလ္
ဆိုးလ္၊ ကိုရီးယား။